Dag.3. New York City

Vandaag een dag vol tegenstellingen. Droevige momenten en momenten van uitzinnige vreugde.

Vanmorgen om 8.30 uur zijn we vanuit ons hotel naar Pret a Manger gelopen. Hier kun je lekker ontbijten. In het hotel is ook wel een ontbijt, maar dat is niets bijzonders. Een droge boterham met wat marmelade. Wij hadden wel behoefte aan een stevige bodem, want het zou vandaag een lange wandeldag worden.

Na het ontbijt zijn we met de metro naar de Staten Island Ferry gegaan. Je zag de gevolgen van orkaan Sandy nog goed. De metro reed maar beperkt, en de omgeving was een bouwplaats geworden.

Met de boot die gelukkig wel gewoon ging, zijn we langs het Vrijheidsbeeld gevaren. Vanaf het schip heb je ook een geweldig uitzicht op Manhattan.

Na de boottocht vervolgden wij onze voetreis. Via de Charching Bull waar 1000 hobby fotografen uit China of Japan zich hadden verzameld. Het was er zo druk, dat je nauwelijks een foto kon nemen.

De wandeling ging toen langs Wallstreet. De honden waren weer flink aan het snuffelen. De beveiliging daar is enorm. Alle auto's worden zorgvuldig gecontroleerd. Wij zetten vervolgens koers naar iets wat het meest indrukwekkende zal zijn tijdens onze reis: het 9/11 Memorial.

Het blijft toch bijzonder om op die plaats rond te lopen waar zoveel leed geleden is. We hadden van te voren de kaartjes al besteld en uitgeprint. Dat scheelde toch zeker een hele poos wachten. Het leek wederom op een vliegveld. Alles moest gecontroleerd worden. Daarna mochten we door naar het monument zelf. De watervallen blijven indruk maken. Net zoals het filmpje van familieleden die over hun verlies vertellen. Ook dit keer kon ik het niet droog houden, ook al heb ik het filmpje al een keer gezien. Erg droevig.

Onze volgende tussenstop zou iets vrolijks moeten worden. Het zonnetje scheen en we gingen op weg naar de South Street Seaport. Een verzameling van leuke winkeltjes en terrasjes. Maar toen we daar aan kwamen, was er helemaal niets meer.

Alles was verwoest door orkaan Sandy. De gebouwen stonden er nog wel, maar alles was afgezet. Alle ramen waren afgeplakt. Wat een ramp heeft ook hier plaatsgevonden. Ik werd er stil van. De Pier 17 was wel gespaard gebleven. Hier waren alle winkels nog wel open. Dit gebouw ligt ook een stuk hoger.

Na een goede blik op de Brooklyn Bridge te hebben geworpen liepen we via een lange route langs de gerechtsgebouwen, Chinatown (waar we geen jurkje hebben gevonden) om uiteindelijk in Little Italy te komen.

Hier zijn we lang geweest. Heerlijke lunch gehad bij de Italiaan Gennaro. Stokbrood met een heerlijke olijfolie en daarna Penna a la Gennaro. Ondertussen was het 20.45 in Nederland geworden. Dat betekende dat er afgetrapt was door BVB in Madrid.

Ik liep al de hele dag rond in mijn zwart gele trui. Hoop Duitsers die er op reageerden. We kwamen toen diep in de eerste helft langs een eetcafe waar dat een groot scherm hing. Mijn ouders vroegen of we daar naar binnen zouden gaan, zodat ik de wedstrijd kon kijken. Dat was wel fijn, want het bleek een hele spannende tweede helft te worden. In dit cafe zaten een hoop Spanjaarden. De oeeeee's en ahhhhh's gingen over en weer. Met als mooie gevolg dat ik nu naar Londen ga!

Na de wedstrijd ben ik naar de M&M winkel gegaan, want daar had ik afgesproken met Michiel van der Steen en zijn hele gezin. We hadden nl. een wedstrijdje Yankees gepland. Mijn ouders zin die avond zelf op pad gegaan.

De Yankees speelden tegen the worst team of MLB (zoals de Amerikanen dat zelf zeggen) de Houston Astros. Het totale bedrag aan loon van deze ploeg, dat is zelfs nog te weinig voor 1 speler van de Yankees. Een beeje het PSV tegen Zwolle syndroom. Gisteren wonnen de Astros. Vandaag zou het anders zijn.

We gingen dus met de metro naar het stadion. Wat foto's buiten gemaakt en daarna naar binnen. Ik zat eigenlijk op een andere tribune, maar ik ben naast Michiel gaan zitten. Er was erg weinig volk in het stadion.

De wedstrijd kwam traag op gang. De eerste drie inningen duurden al anderhalf uur. Daarna kwam er wat vaart in. Er werden punten gescoord en we hebben twee homeruns gezien. Ieder team had een homerun geslagen. Toen in de laatste inning gebeurde het. Het lied ' Enter Sandman' werd ingezet. Eindelijk zou ik de laatste nummer 42 van het Amerikaanse honkbal gaan zien.

Hij, en met hij bedoel ik Mariano Riveira, heeft in de laatste inning 1 slagman tegen gehad. Hij deed waar hij goed in was. Hij gooide de wedstrijd op slot en de Yankees wonnen met 7 tegen 4. Een erg mooie overwinning. Ondanks de lege tribunes was het de moeite waard. Het was ook gezellig met de familie van der Steen. Erg leuk om eens bekenden uit Budel tegen te komen in New York.

Dat was een korte weergave van onze dag. Morgen staat er weer vanalles op het programma. Om 8.30 uur gaan we weer de stad in. Morgen meer!