Dag.13.: White Mountains

Vandaag zijn we naar het plaatsje Barre in de staat 'Vermont' gereden. Hier hadden we een hotel geboekt, maar voordat we daar aan zijn gekomen, hebben we de 'White Mountains' bezocht.

Onderweg had ik echt het gevoel niet in Amerika te zijn. Plaatsnamen als: Berlin, Paris, Lebanon en Hebron deden vermoeden dat we ergens anders zaten.

Deze bergen maken deel uit van het 'White Mountain National Forrest'.

Het eerste stuk van de route waren we ondanks de GPS verkeerd gereden. We moesten het plaatsje 'Gorham' aanhouden, maar deze blijkt zowel in de staat 'Maine' als in de staat 'New Hampshire' te liggen. We hadden dus het plaatsje in 'NH' moeten aanhouden. Helaas verkeerd ingevoerd in de GPS. Kwamen we gelukkig wel op tijd achter. Dus we hadden een vertraging van 20 minuten opgelopen.

De 'White Mountains' bestaat uit een groot aantal bergen, die allemaal naar oud-presidenten van de USA zijn vernoemd.

We zijn het park vanaf het noorden ingereden (Goram, NH). Na een tijdje kwamen we bij de voet van de berg 'Mount Washington'. Het is de hoogste berg van dit gedeelte van Amerika. Met 1.917 meter een echte reus. Je komt dan ver boven de grens waar dat nog bomen groeien.

Bij de ingang moesten we 31 dollar betalen om met twee personen de berg op te mogen. Hierbij kregen we wel een informatiepakket en een cd met daarop uitleg van de berg en de omgeving. Vanaf een bepaald moment moest je de cd aanzetten en dan werd er van alles over de geschiedenis en over de natuur verteld. We hadden gekozen voor de cd waarop in het Duits verteld werd. Altijd handig om eens bij de hogere klassen op mijn werk te gebruiken.

We hadden vandaag echt geluk. Het weer was prachtig boven op de berg. Heel vaak is de top gehuld in mist en in de wolken. De gemiddelde temperatuur op de berg is 9.4 graden. Dat was te voelen. Het was heel erg koud. Er stond een behoorlijke wind. Voor ons gevoel behoorlijk sterk, maar er zijn windsnelheden gemeten van 372 kilometer per uur. Dat was vandaag niet. Dat was overigens de hardste windsnelheid die ooit gemeten is (een tornado niet meegerekend).

De route naar de top was zeer stijl. We mochten maar 20 mijl per uur rijden, en dat was soms nog te hard. Wat een zware tocht, maar wat een uitzicht. Echt prachtig!

Boven op de top was het dus vrij fris, maar je kon vandaag echt honderden kilometers ver weg kijken.
Op de top ligt een gebouw 'Tip-Top'. Dat was vroeger een hotel. Dat is het enige gebouw wat nog bewaard is gebleven.

De tocht naar beneden was ook een uitdaging. Er waren speciale plekken gemaakt waar dat je moest stoppen met de auto, zodat de remmen konden afkoelen.

Eenmaal onder in het dal aangekomen zijn we naar de 'Kancamagus-Highway' gereden. Dit is een weg die dwars door het berggebied gaat. Deze weg gaat van Conway naar Lincoln en is ongeveer 55 kilometer lang en gaat tot een hoogte van 900 meter. Ook hier had je prachtige uitzichtpunten. Eindelijk weer eens een beest gezien. Dit keer een hertje, maar toen die ons zag, was ze zo weer weg.

Rond 20 uur zijn we in 'Barre' aangekomen. Snel wat gaan eten in een steakhouse (www.steakhousebarre.com). De misselijkheid van gisteren was weg, maar nu ben ik misselijk doordat ik te veel gegeten heb. Die steaks hier in Amerika zijn niet normaal groot. Dit keer geen foto, maar deze was net zo groot als die van laatst. Maar het eten was super goed. Echt een aanrader.

Nu is het weer tijd om te gaan slapen. We gaan morgen naar 'Lake Placid'. Onderweg gaan we nog het een en ander bekijken. Waaronder een fabriek, maar wat voor een fabriek dat is, dat lees je morgen!