Dag.7.: Nashville

Howdy folks!

Voor de critici onder jullie, zijn we er deze keer niet eens flink op tijd bij?

Wat een dag vandaag! Brakheid regeert vandaag in Nashville. De stad pas langzaam op gang overdag, zo ook wij. Ons pap zegt ook altijd "'s Avonds een vent, 's ochtends lekker uitslapen". Ik klok nu 18.00 uur, en Niels heeft nog steeds geen trek in een sapje. Niels eet zelfs zijn bord niet leeg, en dan is er echt iets aan de hand zal de Niels aanhang onder jullie denken.

Ik heb zojuist met succes mijn eerste goudgele rakkert laten vloeien, dus misschien wordt het toch nog wat vandaag.

Hebben we dan de hele dag brak op de bank gelegen in een joggingsbroek en een versleten t-shirt met een fles lauwe cola zoals we dat gewoonlijk doen in Budel? Hell no!! We pakten onze museumjaarkaart en wandelden rond 12 uur richting de Country Music Hall of Fame.

Dat is wat ik mooi vind aan Amerika; ze weten hun helden hier op een prachtige manier te eren. Nou zitten we beide niet bepaald in de country scene,toch was het een zeer indrukwekkende ervaring.

De mede bezoekers kwijlden weg bij het zien van de simpelste attributen van Willie Nelson, een siddering van emotie volgde bij het overlijdensbericht van Hank Williams, maar een Hollandse boer die ik ben, werd ik enthousiast van de gouden plaat die er hing van mijn jaren 90 technohelden The KLF die een single had opgenomen met Tammy Wynette genaamd Justified & the Ancient.

Anyway, er waren vele indrukwekkende dingen zoals een luxe auto van Elvis, ruige gitaren en oude opnameapparatuur uit de jaren 50. Echt rock n roll.

Ook kocht ik in the store nog de cd At Folsom Prison van Johnny Cash. Check deze cd als je een indruk wil hebben van wat we savonds in de kroegen horen hier. Deze cd toont aan dat lang niet alle countrymuziek zoetsappige liedjes zijn over wat heuveltjes en biggetjes. Snoop Dogg zei laatst nog dat Johnny Cash the first gangsta rapper was.

We verbleven zo'n 1,5 uur in the Hall of Fame, hierna volgde er nog een rondleiding door de RCA studio B. Ook wel The house of 1000 hits genoemd. Dit is een wereldberoemde opnamestudio, van het kaliber Abbey Road studio. Hier zijn tussen 1957 en 1977 ongeveer 1.000 top 10 hits opgenomen.

Niet alle artiesten kwamen ons bekend voor, maar bij het horen van de naam Elvis ging er wel een klein belletje rinkelen. Bij 1 bezoekster ging er een kathedraal bel rinkelen, ze begon overdreven te krijsen van enthousiasme, niet bepaald relaxt met een kater, maar ook dat is Amerika. Elvis heeft hier 270 van zijn nummers opgenomen.

Zo vertelde de dame dat er in zijn nummer Are you lonesome tonight, een opname fout zit, en dat die fout juist zorgde dat het een hit werd. De studio is in oorspronkelijke staat gehouden waardoor je echt een nostalgisch gevoel krijgt als je daar staat.

Na de rondleiding kwamen we buiten een prachtig kodak moment tegen, er hing een bord met hierop de tekst "let the week begin with ice cold beer". Van dit soort wijsheden ben ik niet vies en dus daad bij woord gevoegd. Nu even bijkomen in het hotel en hopen dat Niels zichzelf weer oplapt om vanavond geheel in stijl afscheid te nemen van deze feest en muziekstad.

Voor degene die meer van de Hall of Fame willen weten:
http://www.countrymusichalloffame.org

's Avonds nog even dezelfde bar aangedaan als gisteren. Vandaag niet te laat en bont gemaakt, want morgen een lange rit voor de boeg. We gaan ons richting 'Washington DC' begeven.

Catch y'all later